بازهمدست تکرنگی شب راه می افتم و نت ها را درپس ضرب های ناهمگون هوس کنار هم میچینم تا تصویری در انعکاس چشمانت ببینم .آهنگ ها را یکی در میان رد میکنم و دو جمله یکی قلم میزنم  در فصل آشنایی تو ازادی و من تصویری اسیر در پس تار و پود قالی و من این سام ناموزون  در رقابت این حرفهای ناگفتنی ساده ترین راه راه سکوت را برگزیدم وبا یاد تمام اهمیتی که داری وبا یاد قولهایی که شانه هایم به تو داده بودند تار میزنم  

گاهی میفهمم که حماقت هایم عین عقل بودند و گاهی  یادم میآید که بی ربط بودن بهترین اتصالات برای کمترین زمانها ست

لیوان وتکا و سیگار و عوض کردنت با رویا هایم دیگر قدیمی شده و آن ساده ی تکرار نشدنی ، آری همآنم آرزوست

نه مستم و نه عاشق

نه دل دادم ونه دل باختم و نه دل ربودم

نه از صابون برای ارضاء جسم مینویسم و نه از بازی با واژه ی عشق  و دل مینویسم و نه از عقده هایم

نه دم از نجابت مینویسم و نه پیشرفت هایم را جار میزنم

نه از سفره های خالی و نه از حفره های مادی میگویم

نه کاغذ پاره میکنم ونه کشف میکنم

نه قصد مردن دارم نه فریاد دلتنگی میزنم ، نه بال میزنم و نه آرزوهایم را دار میزنم

هر چه از  غم بگویم بیرحم تر میشوی

غافل شدم از تو از گره هایم ازپادادن هایم و سر بردن هایت و از پتوهای شبانه و خیس شدن های درون و نم خوردن های چشم و فاحش شدن فحشای ثانیه های تاریکم  پس در این حال بی مجال بیا .....

بیا دل بزنیم ......

نه به دریا بیا دل به لجنزار قربت  بزنیم بیا در این آخرین ثانیه های پر فرصت  مردن و نهراسیدن ، بیا  شروع کنیم

صدایم را میشنوی با تو هستم آری  روشنفکر بی تفاوت ، نمیخواهی گوش کنی

میدانم نه صدایی دارم ونه چشمی ، میدانم کوچکم و بی نشان ، میدانم ساده ام میدانم نا شناسم اما فریادم که آشناست

گوش کن :

فرشته آهای فرشته هر اسانسی که داری آهای نفس اگر هنوز هوس نشدی

میخوانم از نبودن تو و بودن من ، ازوابستگی به تب هایم به عکس های توی قاب قدیمی از بیا و نیا های مادرانه ات

من هستم و تو نیستی هر بار از دستهای خالی  ام که سویت آمد و نگرفتی و خالی باز برگشت ، تب و تابی داشتی روزگاری ، باختم همه و همه اش را در قمار ندانسته هایم .

طلبکاری؟. ازمن ؟ منی که عاشق شدم و دست دلم را نخواندی .منی که تا فهمیدی او بودنم را  رفتی و بر نگشتی

آری گسسته مینویسم و نیم خط وار و دل واپس راه نفس باز میکنم و در جستجویت آه میکشم

دیگر چشمانت هم سر به سرم میگذارند چقدر چشمانت بلا اوردند سرم بس است دیگر نفس نمانده و من مانده ام

من بی تو .........

هر چه داشتم و نداشتم در کوله دم در و برگهای سوخته و غرور شکسته و ترانه های تنها

میروم تا اگر خواستی برگردی و بدانی که خالی رفتم تنها رفتم دیوانه رفتم و خلاوار شیرین شکستم .

خود خدا میداند که چقدر عشق های هوس نما و دوستی های شب پسند داشتم و صادقانه عشق نوشیدم ومست شدم و مترسک وار برهنه استفاده ام کردی  

منتظرم .......................

سام ناموزون

 

 

سلام بر همه دوستان

یکشنبه هفته آینده  سخنرانی اینجانب در حول مباحث عشق و نفرت در مشهد برگزار میگردد از تمامی دوستان خواهشمندم در صورت تمایل جهت حضور در این سمینار که از طرف دانشگاه برگزار میگردد جهت اطلاع از ساعت و آدرس دقیق در بخش نظرات بنده رو مطلع کنند

سمینار love and hate

سام سرابی

نوزاد و فیزیک

منتظر ایمیل های شما هستم

ادامه مطلب مورد نظر رمز دارد.
لطفا رمز عبور مربوط به مطلب را وارد کرده ، دکمه تایید را کلیک کنید.
ابتدا عضویت و سپس درخواست رمز بنمائید

سلام

از تمامی دوستانی که به تربیت کودک و روانشناسی شناخت گرا در نوزادان علاقه مند هستندخواهشمنداست پس از عضویت ایمیل خود را در نظرات ثبت کنند

پک آموزشی شناخت نوزادان و روش های همراهی با نوزاد در طی 3 سال اول عمر

دارای 30 اسلاید به قیمت 250 دلار به صورت رایگان در اختیار اعضا و مادران محترم قرار میگیرد

با تشکر - سامی ناموزون

دوستان سلام

به دلیل اینکه جدیدا یه سری مقاله بسیار معتبر و لینک فیلم های روانشناسی کودک رو بدست آوردم لذا خواهشمندم

جهت استفاده از اطلاعات حتما عضو شده و درخواست پسورد داشته باشید

با تشکر سام پناهی ناموزون

 

 یک نفس پرید

از میان مرداب خسته ی هوس های کثیف

پرنده ای پرید و بال گرفت

نفس غرق در هوس بال گشود و نفس زنان نفس شد

مبارک باد بر تمامی خورشید بانوان

سلام بزرگ و شیک به همه وبلاگ داران عزیز

دوستان من نه قصد معروف شدن رو دارم نه قصد تبادل لینک این بلاگ رو هم صرفا برا دوستان و بیمارانم  افتتاح کردم چون بعضیاشون از قیافم خوششون نمیاد میاد اینجا مطلبامو میخونن تا مجبور به تحملم نباشن

اگه میگم قصد تبادل لینک ندارم چون لیاقت شما دوستان عزیزو ندارم پس

لطفا پیغام نزارید

و نظراتتون رو صرفا درباره مطلب بزارید

در ضمن

اگه تنهایی

اگه عاشقی

من هیچی نیستم بجز یه

متاهل همین .

ممنون سام ناموزون

 

حال سخن درویشی که به جهنم رفته بود این چنین است:

 با چنان عشقی زندگی کن که حتی بنا به تصادف اگر به جهنم افتادی خود شیطان تو را به بهشت بازگرداند

ما در سالن غذاخوری دانشگاهی در اروپا هستیم. یک دانشجوی دختر با موهای قرمز که از چهره‌اش پیداست اروپایی است، سینی غذایش را تحویل می‌گیرد و سر میز می‌نشیند. سپس یادش می‌افتد که کارد و چنگال برنداشته، و بلند می‌شود تا آنها را بیاورد. وقتی برمی‌گردد، با شگفتی مشاهده می‌کند که یک مرد سیاه‌پوست، احتمالا اهل ناف آفریقا (با توجه ...به قیافه‌اش)، آنجا نشسته و مشغول خوردن از ظرف غذای اوست!

بلافاصله پس از دیدن این صحنه، زن جوان سرگشتگی و عصبانیت را در وجود خودش احساس می‌کند. اما به‌سرعت افکارش را تغییر می‌دهد و فرض را بر این می‌گیرد که مرد آفریقایی با آداب اروپا در زمینۀ اموال شخصی و حریم خصوصی آشنا نیست. او حتی این را هم در نظر می‌گیرد که شاید مرد جوان پول کافی برای خرید وعدۀ غذایی‌اش را ندارد. در هر حال، تصمیم می‌گیرد جلوی مرد جوان بنشیند و با حالتی دوستانه به او لبخند بزند. جوان آفریقایی نیز با لبخندی شادمانه به او پاسخ می‌دهد.

دختر اروپایی سعی می‌کند کاری کند؛ این‌که غذایش را با نهایت لذت و ادب با مرد سیاه سهیم شود. به این ترتیب، مرد سالاد را می‌خورد، زن سوپ را، هر کدام بخشی از تاس کباب را برمی‌دارند، و یکی از آنها ماست را می‌خورد و دیگری پای میوه را. همۀ این کارها همراه با لبخندهای دوستانه است؛ مرد با کمرویی و زن راحت، دلگرم‌کننده و با مهربانی لبخند می‌زنند.

آنها ناهارشان را تمام می‌کنند. زن اروپایی بلند می‌شود تا قهوه بیاورد. و اینجاست که پشت سر مرد سیاه‌پوست، کاپشن خودش را آویزان روی صندلی پشتی می‌بیند، و ظرف غذایش را که دست‌نخورده روی میز مانده است.

توضیح پائولو کوئلیو:

من این داستان زیبا را به همۀ کسانی تقدیم می‌کنم که در برابر دیگران با ترس و احتیاط رفتار می‌کنند و آنها را افرادی پایین‌مرتبه می‌دانند. داستان را به همۀ این آدم‌ها تقدیم می‌کنم که با وجود نیت‌های خوبشان، دیگران را از بالا نگاه می‌کنند و نسبت به آنها احساس سَروَری دارند.

چقدر خوب است که همۀ ما خودمان را از پیش‌داوری‌ها رها کنیم، وگرنه احتمال دارد مثل احمق‌ها رفتار کنیم؛ مثل دختر بیچارۀ اروپایی که فکر می‌کرد در بالاترین نقطۀ تمدن است، در حالی که آفریقاییِ دانش‌آموخته به او اجازه داد از غذایش بخورد، و هم‌زمان می‌اندیشید: «این اروپایی‌ها عجب خُل‌هایی هستند!»

منبع: وبلاگ شخصی پائولو کوئلیو

روزی چهار مرد و یک زن کاتولیک در باری ، مشغول نوشیدن قهوه بودند.

یکی از مردها گفت : من پسری دارم که کشیش است. هرجا که میرود مردم او را "پدر" خطاب میکنند.

مرد دوم گفت : من هم پسری دارم که اسقف است و وقتی جایی میرود مردم به او میگویند " سرورم"!
...
مرد سوم گفت " پسر من کاردینال است و وقتی وارد جایی میشود مردم او را "عالیجناب" صدا میکنند.

مرد چهارم گفت : پسر من پاپ است و وقتی جایی میرود او را "قدیس بزرگ" خطاب میکنند!

زن حاضر در جمع نگاهی به مردان کرد و گفت : من یک دختر دارم. 178 سانت قدش است ، بسیار خوش هیکل ، دور کمرش 61، دور باسنش 92 سانت ، با موهای بلوند و چشمهای روشن .

وقتی وارد جایی میشود همه میگویند : " خدای من ! "